maandag 19 juli leverde een fietstochtje de ontdekking van een nieuwe glijbaan op. Deze glijbaan heeft geen trap maar een houten helling met dwarslatten om je voeten op te laten steunen. Dan kom je op een plateautje met een puntdak, een soort zolder en dan kun je naar beneden via de glijbaan of een paal a la brandweerkazerne.

Maarten vindt het prachtig. Het zweet gutst van zijn hoofd, het is een graadje of dertig en we staan in de volle zon, maar dat deert hem niet. Maarten heeft een collega, ongeveer even oud, met spierwit haar. Verbaal komt die niet veel verder dan wat dierlijke kreten, maar hij gaat wel iets vlotter over deze stormbaan. Opa en oma zitten op een bankje. Aan hun gezichten kun je zien dat ze genoeg van het leven hebben gezien om te weten dat het niet waar is dat het allemaal wel mee zal vallen. Haldur, noemt oma Maartens collega, op een toon waarin doorklinkt dat het niet haar schuld is. Toen het in Vreeswijk allemaal niet zo wilde lukken,  heeft hun oogappeltje waarschijnlijk een vrouwtje in IJsland, Groenland of de Faeröer opgeduikeld. Zo'n directe nazaat van Haldur de Verschrikkelijke met schoenmaat 52 die vanaf haar eerste verjaardag met ongekookt vlees van aangespoelde walvissen is grootgebracht. Dat had het dorp geleerd toen Knut de Opportunistische onverrichterzake van zijn missie was teruggekeerd. Hij was op pad gestuurd om graan te roven in de Oekraïne, maar eenmaal daar besloot hij met het oog op de volgende keer dat hij midden in de nacht opgehaald zou worden voor een functioneringsgesprek met Haldur de Grote (zoals Haldur zichzelf doorgaans abusievelijk betitelde) dat het misschien handiger was om een vrachtje maagden naar de thuishaven te brengen. Althans, de leverancier garandeerde dat het maagden waren. Daar kwam nog bij dat tijdens de thuisreis de wind vaak uit de verkeerde hoek woei en in drie jaar kan veel gebeuren. Het schip van Knut is ook het enige in de Vikinggeschiedenis waarvan het aantal opvarenden tijdens de reis niet minstens was gehalveerd.

Er loopt ook nog een meisje van een jaar of zes op het pleintje in een roze balletpakje. We zijn duidelijk verzeild geraakt in het liberalere deel van Nieuwegein. Hier geen Kevins en Luna's.

Haldur en Maarten komen elkaar geregeld tegen tijdens het spelen, soms neus aan neus, maar ze raken niet aan de praat. Ze zijn ieder verdiept in de beste manier om de rondetijden te verbeteren. Op een gegeven moment stagneert het proces, want Haldur staat stil middenop de houten helling. De helling is breed genoeg voor twee, maar niet als een van de twee precies in het midden gaat staan. Maarten ziet geen ruimte om Haldur in te halen, niet linksom en niet rechtsom. Wat Haldur voor bedoeling heeft met deze opstelling is mij, Maarten en waarschijnlijk ook Haldur zelf niet duidelijk. Maarten kijkt verbaasd naar Haldur, kijkt vragend naar mij en weer verbaasd naar Haldur. Het duurt even voor Maarten zijn boodschap samengesteld heeft uit zijn woordenschat van, ja waar zal hij zijn momenteel, 1400 woorden? Welke woorden kun je nu gebruiken en welke vooral niet? De woorden "zeepaardje" of "Boembaloe" gaan je nu niet veel verder helpen. Maar dan nog is hij sneller dan alles wat verder op het pleintje rond loopt.

Hij haalt eens diep adem en zegt: Doe maar, kindje Zijn arm strekt zich als een vuurpijl en wijst met een krom vingertje naar het plateautje. Doe maar de boven! Kennelijk treft hij een goede toon. Haldur komt in beweging.