8 februari gaat Maarten naar Oostenrijk vliegen.

Dat beseft hij nog niet echt en achteraf zal hij het ook niet weten, want het menselijk geheugen begint officieel pas te werken na het vierde jaar.

Met Transavia, een maatschappij die technisch gesproken eigenlijk al failliet is en vrijwel zeker aan zijn laatste seizoen bezig, voordat de stekker er uit gaat. Het zou de financieel directeur met zijn VOC-mentaliteit niet slecht uitkomen als er een paar toestellen te pletter slaan tegen de Tiroler Alpen, want een zak verzekeringsgeld heeft hij nu meer aan, dan aan lege vliegtuigstoelen omdat de klanten bij Ryanair zijn ingestapt. Maar laten we er maar van uitgaan dat bij onze piloot kaartjes voor het concert van André Rieu op zijn nachtkastje liggen te wachten en dat hij te kleinzerig is om met zijn nagelriemen bekneld te raken in het cockpit-asbakje, zodat hij zijn verhaaltje al klaar heeft als de financieel directeur wil weten waarom het hem gelukt is om de landingsbaan te vinden. 

We kennen een verhaal uit 1979 waarbij een prof aan de TH Delft tegen een volle collegezaal met eerstejaars studenten zei: "We hebben natuurlijk allemaal wel een keer gevlogen." Een van de studenten zat zwijgend voor zich uit te peinzen, want er was natuurlijk minstens één uitzondering op deze veronderstelling. Het idee dat je wilde gaan leren hoe je vliegtuigen moest bouwen zonder er ooit in gezeten te hebben dat kon er bij deze zwaar gediplomeerde heer kennelijk niet in.

Nou, wat Maarten ook zal overkomen, dat zal hem niet overkomen.

Wat is de letter van vliegtuig? De V, net als de v van vis. Namen voor dingen leert Maarten heel snel, hij onthoudt ze en neemt ze meteen in gebruik.

Het aantal fouten met voorzetsels is ook duidelijk afgenomen, al komt hij ook nog wel op de proppen met Ik ben boos van jou.

Woorden als "waarom" zijn een ander verhaal, dat is niet het eerste waar je als volwassene aan denkt. Het is geen ding, het is geen werkwoord. Lastig. Gisteren werd Maarten midden in de nacht huilend wakker. Ontroostbaar. Waarschijnlijk een lelijke droom gehad, maar daar kom je niet achter. Vandaag had hij het er zelf weer over. Maarten moest huilen. Ja, dat weet ik nog. Waarom moest Maarten huilen? Hij kijkt me aan met die bekende teleurgestelde blik van "je snapt ook niks". Hij wijst naar zijn kamer en zegt Daar moest Maarten huilen.