14 mei

Maarten heeft een nieuw woord geleerd: kermis. Best wel een opvoeders-dilemma. Je wilt eigenlijk liever een wereld zonder kermis. De attracties zijn zinloos. De muzieken zijn lelijk en te hard en door elkaar. De kaartjes zijn te duur. Het publiek is te dom voor woorden. Maar kennis maken met de kermis is misschien toch beter dan weer een dag tussen salontafel en bankstel met speelgoed. Het waarde-oordeel gaat hij ooit zelf wel ontwikkelen.

Maarten aarzelt om zelf langs de Hellraiser te lopen. Optillen! Na een half rondje over het terrein wil hij toch wel zelf lopen. En daar blijkt een TRACTOR ! Mama gaat een kaartje kopen en trekt grijs weg als ze hoort wat het kost.

Achteraf is het maar goed dat het best wel lang duurt voordat de molen gaat draaien, want het ritje duurt maar kort. Veel te kort. Kom Maarten, we moeten weer verder. Maar Maarten wil niet afstappen, hij is nog lang niet uitgekeken op zijn tractor. Papa gebruikt zijn unbalance of powers om Maarten weg te dragen.

Hier ligt een pedagogische uitdaging. Na zijn eerste vakantiebaantje gaat hij de waarde van geld wel beseffen, maar dat gaat nog even duren. Mama probeert het verschil uit te leggen tussen een speeltuin en een kermis. In een speeltuin mag je net zo lang op de draaimolen als je wilt zonder dat het geldjes kost. Als we alle geldjes aan de kermis geven, kunnen we geen rijstwafels met kaas meer kopen bij de kassa.

Na tien minuutjes stopt Maarten al weer met huilen.