Plekje om te overnachten? Kwestie van de handrem aantrekken. Slapen kun je overal. Toch? Ik weet het niet. Tuurlijk, als je het 1000 keer doet, zal het zeker 300 keer wel los lopen, maar ik heb vandaag niet zoveel behoefte om uit te testen of het mijn lucky day is. Als je 100 meter bij je motorhome vandaan loopt voel je je alleen en verlaten. De sprinkhanen zijn je enige gezelschap. Daar staat tegenover dat het er wel lekker veel zijn. Drie per grasspriet ongeveer. Verder is het doodstil. En weer heb je zo'n situatie waar we met onze Europese ideeën over wapenbezit zo hopeloos te kort schieten. Ik zou never ever op zo'n eenzame boerderij gaan wonen als er geen wapen aan de muur hing. Dit is niet te vergelijken met de Veluwe of Groningen. De dichtstbijzijnde concurrent van de supermarkt in Scottsbluff, Nebraska is 215 km rijden, in any direction. En natuurlijk is de kleinste verpakking orange juice een jerrycan van een gallon. Nee, de kleinste. Dat is geen sterke indicatie voor bevolkingsdichtheid zeker? Je zou zeggen: als er geen mensen zijn is er ook geen criminaliteit. Nergens zoveel moord als op Manhattan. Maar ja, je gevoel werkt andersom. Je stapt 's nachts zo uit je hotel op fifth avenue. Maar de prairie is eigenlijk overdag al eng. De prairies roepen sterke associaties op aan een aantal films uit de jaren vijftig, waar een hoofdrol was weggelegd voor de hitte en bijrollen voor mensen als James Dean en Steve McQueen. In staten als Nebraska werd het leven eindelijk een beetje compleet. In de crisisjaren was er een verschrikkelijke uittocht geweest, o.a. langs de route 66 die daarmee in ëën klap een plaats veroverde in talloze liedjes. Het hakte er diep in bij iedereen die zich een paar duizend kilometer moest verplaatsen in de hoop ongeschoold werk te vinden in de Californische fruitpluk of een mijn in Utah. Alles beter dan verzuipen in de zandstormen. Er zijn als werkverschaffingsproject wel veel wegen en hoogspanningsleidingen aangelegd in die tijd, die economisch niet haalbaar waren en nog steeds niet zijn eigenlijk. Heel veel huizen hebben tot op dat moment geen waterleiding of elektriciteit. De oorlogsjaren waren niet veel beter, hoewel op de prairie (waar de Duitse en Japanse marine onmogelijk kon komen en bommenwerpers al helemaal niet) veel werk was in de oorlogsindustrie, er zijn o.a. heel veel DC-3's gebouwd die de Britten Dakota's noemden. De fabriek stond namelijk in Oklahoma. Uhm. Tsja, weten zij veel. Allemaal ëën pot nat. Of droog, beter gezegd. De jaren vijftig waren een kans om aan te haken bij de wereld. De prairie was ineens hot, in meer dan ëën opzicht. Hoezo boeren? James Dean is daar op meidenjacht. En de meisjes in witte jurkjes hadden geen zin. Althans niet om nog meer knopen dicht te maken. Je ging kapot. Maar er was geld verdiend en omdat ze geleerd hadden gewassen te laten gedijen met een paar druppels water bleef de cash flow goed, er lag ineens asfalt om stoer te planken, er was stroom voor flipperkasten, jukeboxen, neonverlichting, ijsmachines, waarom zou je als adolescent nog naar Yale willen? Het strenge verkeerstoezicht stamt eigenlijk uit die tijd, want er ontstond een erger bloedbad dan tijdens het Ardennen-offensief. Ook daarin gaf James Dean het voorbeeld. En de tijdgenoten Bertus op zijn Norton en Tinus op zijn BSA werden aan de andere kant van de oceaan slachtoffer van hetzelfde toerentalvirus. En toen werd de airco uitgevonden en werd het westen weer gewoon van de landbouw. En natuurlijk maken we in Europa graag grapjes over die malle Amerikanen die allemaal hun huis ge-airco-od hebben. Doe is normaal, net as wij. Feit is dat het land praktisch onleefbaar is zonder airco. Oh ja? En de indianen dan? OK, ga maar eens een zomervakantie als een zeventiende eeuwse indiaan leven, ben ik benieuwd of je dat dan nog eens zou zeggen. Want van indianen kun je veel zeggen, maar niet dat ze het hoofd koel gehouden hebben. Ze hebben het overleefd, althans sommigen, van overbevolking hadden ze bepaald geen last en tot draadloos internet hebben ze het ook niet gebracht.